بوکلت مدیریت و درمان شوک سپتیک

اطلاعات کلی

• نام بیماری: شوک سپتیک (Septic Shock)
• تعریف:
  شوک سپتیک یک وضعیت بحرانی به دنبال پاسخ نامعمول بدن به عفونت است که با افت فشار خون مقاوم به مایعات و خطر نارسایی چند اندامی همراه است.
• شیوع: شایع در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU)
• عوامل خطر:
  • بیماری‌های زمینه‌ای (دیابت، نقص ایمنی، نارسایی کلیه)
  • عفونت‌های شدید (پنومونی، عفونت شکمی و ...)
  • سالمندان و کودکان

علائم و تشخیص

علائم بالینی

• تب، هیپوترمی
• افت فشار خون (MAP<65 mmHg) اورژانسی
• تاکی‌کاردی > 90 bpm، تاکی‌پنه > 22
• کاهش برون‌ده ادراری (<0.5ml/kg/hr)
• لکوسیتوز یا لکوسیتوپنی
• تغییر سطح هوشیاری
• لاکتات سرمی بالا (>2 mmol/L) اورژانسی

راه‌های تشخیصی

• آزمایش‌های خون (CBC، کشت خون قبل از آنتی‌بیوتیک، CRP، پروکالسی‌تونین، ABG)
• بررسی عملکرد اعضا (BUN/Cr، LFT)
• تصویربرداری هدفمند (X-ray، سونو، CT/MRI)

درمان

1. تأمین راه هوایی و ABC (در موارد شدید، تهویه مکانیکی)
2. تجویز سریع مایعات (30ml/kg bolus)
3. شروع آنتی‌بیوتیک وسیع‌الطیف تا ۱ ساعت اول:
   • پیپراسیلین/تازوباکتام یا سفالوسپورین نسل ۳
   • افزودن وانکومایسین در صورت عفونت مقاوم
   • ضدقارچ (در فاکتورهای خطر معین)
4. وازوپرسور (نوراپی‌نفرین) اگر شوک مقاوم به مایعات بود
5. هیدروکورتیزون در موارد مقاوم به وازوپرسور/مایعات
6. درناژ آبسه یا مداخلات جراحی در صورت لزوم
7. پایش دائم (فشار خون، لاکتات، برون‌ده ادراری)

پیگیری و مانیتورینگ

• چک علائم حیاتی هر ۱-۲ ساعت
• کارکرد کلیوی و برون‌ده ادراری مرتب
• پایش لاکتات سرمی پیوسته
• کاهش لاکتات به <2 mmol/L نشانه بهبود
• تثبیت MAP >65 mmHg هدف درمان

جدول داروهای اصلی شوک سپتیک

توصیه به تیم درمان و بیمار

• درمان و پیگیری باید هر بیمار بر اساس وضعیت فردی تنظیم گردد.
• مصرف منظم داروها طبق نسخه الزامی است.
• در صورت مشاهده علائم جدید یا تشدید وضعیت، تیم درمانی یا اورژانس را سریعاً مطلع کنید.